dinsdag 10 januari 2012

Gedragskenmerken Fragiele X

Eindelijk staat er eens duidelijk op "papier" enkele gedragskenmerken van kinderen met Fragiele X. Het is als ouder zijnde soms moeilijk te verwoorden welke gedragingen van je kind het gezin beperkt in zijn doen en laten. Als ouder zijnde weet je wat je bedoeld, maar kan de ander zich inleven in hoe het daadwerkelijk is? Best lastig denk ik.


Nu verscheen er op de site fragielex.nl een heel stuk over het gedrag, waar het gedrag vandaan komt en hoe je er mee om zou kunnen gaan. Feitelijk is het precies zoals ik en Ed het altijd al zeggen. Emoties worden zeer versterkt wat probleem gedag op kan leveren. Dit probleem gedrag moet je leren begrijpen om er mee om te kunnen gaan.

Gelukkig voor ons was het begrip er snel en lees ik bijna niks nieuws in het hele stuk. Het enige wat wel 'nieuw' voor mij is, is het stuk dat moeder altijd de dupe is als het om agressief gedrag gaat. Gelukkig voor ons behoord de fase agressief gedrag (tot nu toe) tot het verleden. Maar er is een periode geweest waarbij ik het flink moest ontgelden. En nu begrijp ik meer waarom. Ik wist wel dat Zoë er niks aan kon doen, dat de prikkels haar te veel werden, maar op het moment dat je dik 8 mnd lang in die 'fase' zit heb je daar helemaal geen boodschap aan! Althans, ik niet toen der tijd. Het was voor mij op den duur echt ongewenst gedrag wat moest ophouden, omdat ik het niet langer volhield om begrip te tonen.
Dat klinkt heel hard als je het over je eigen kind heb, maar het is een feit en de waarheid.

Voor mensen die geïnteresseerd zijn in het stuk lees vooral verder.
De tekst en het onderzoek is afkomstig van www.fragielex.nl. Daar kan je ook meer lezen over bijvoorbeeld zindelijkheid, medicatie, tandartsbezoekjes en nog veel meer. Zeer interessant, omdat er over Fragiele X kinderen nog niet zo heel veel bekend is!

Kinderen en volwassenen met fragiele X hebben een gebruiksaanwijzing. Bepaalde reacties op omstandigheden kunnen raadselachtig lijken, maar komen bij nader inzien wel ergens vandaan. Het reacties zijn vaak die we allemaal in zekere zin hebben, maar dan in hoge mate versterkt en daardoor vreemd.

De verjaardagsmeltdown

Waarom begint een kind met fragiele X te huilen als mensen ‘Lang zal ze leven’ voor haar zingen?” Een vreemde reactie, maar het blijkt geen afwijkend gedrag te zijn. Integendeel, het is juist vrij algemeen bij kinderen met fragiele X. Maar waarom roept het zo’n sterke reactie op? Het antwoord is eigenlijk vrij simpel: veel kinderen met het fragiele X syndroom vinden het heel onaangenaam om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Het feit dat iedereen tijdens het zingen naar ze kijkt, gevoegd bij de aanmoedigingen om de kaarsjes uit te blazen en een wens te doen, kan leiden tot een totale ‘meltdown’ en gedragsnachtmerrie. Bij elke volgende gelegenheid, als de herinnering naar boven komt aan hoe overweldigend al die aandacht de vorige keer was, herhaalt en vergroot het probleem zich. Vaak raakt het totaalbeeld van een ervaring zo verankerd bij een kind dat het moeilijk is om hem ervan te overtuigen dat zo’n gebeurtenis hem de volgende keer niet gestrest zal maken.

Averechtse effecten


Om het nog erger te maken: het kind kan er zelfs last van hebben als er ‘Lang zal ze leven’ voor iemand anders gezongen wordt! Het vooruitzicht van een verjaardag van een gezinslid kan al tot zulke spanning leiden bij het kind met het fragiele X syndroom dat ouders er voor keizen niet meer te zingen op verjaardagen. Dit is een prachtig voorbeeld van hoe een kind met het fragiele X syndroom een ervaring opslaat en er op dezelfde manier op blijft reageren, telkens als deze zich voordoet. Zelfs iets onschuldigs als een terloops complimentje kan leiden tot een gedragsuitbarsting bij een kind dat er niet tegen kan om in de spotlights te staan. Een complimentje wordt in het normale maatschappelijke verkeer beschouwd als iets aardigs, maar bij een persoon met het fragiele X syndroom kan het averechts werken.

Instorten bij vakantie

Nog een voorbeeld van zo’n raadsel is als een kind opgewonden toeleeft naar een gebeurtenis om totaal emotioneel in te storten als het moment daar is. De paradox van een kind dat weken naar iets als een vakantie toeleeft en nergens anders over praat om als het dan zover is, totaal in te storten, is voor ouders niet te bevatten en schier onoplosbaar. Helaas worden de opwinding en de voorpret over de vakantie vertaald in spanning en zelfs angst waarin het kind als het ware vast komt te zitten en waardoor het zich moet terugtrekken in een vertrouwde beschermde omgeving.

Agressie

Een andere onverwachte gebeurtenis die buiten de normale context een ernstig gedragsincident kan veroorzaken: de situatie waarin een kind zijn juf tegenkomt in de supermarkt. Hij kan hierdoor zo overdonderd raken dat hij reageert met agressief gedrag, zodat de ouder de supermarkt moet verlaten. Die ouder wordt voor een raadsel geplaatst, vooral als hij weet dat het de lievelingsjuf van het kind is, over wie hij thuis honderduit praat. Waarom reageert het kind dan zo buiten de school? De combinatie van de normale relatie met de juf en het verrassingselement dat de ontmoeting in de supermarkt vergezelt, buiten de normale context van die relatie, zorgen voor zo’n schok bij het kind dat het volstroomt met stress. De verwarring van het kind komt naar de oppervlakte en leidt samen met het onvermogen om zich aan te passen en adequaat te reageren tot een uitbarsting.


Moeder de dupe

Nog een raadsel: moeders die de meeste zorgtaken voor het kind uitvoeren zeggen dat zij binnen het gezin het vaakst degene zijn tegen wie een kind zijn agressie richt. Waar ligt dat aan? De persoon die steun en troost biedt, lijkt het vatbaarst te zijn voor aanvallen. De verklaring volgt een vreemd soort logica: het kind kent aan de moeder grote kracht toe als degene die zijn spanning reduceert en hem op zijn gemak stelt. Als er iets onverwachts gebeurt, verwacht het kind dat zijn moeder ingrijpt om zijn ongemak te verminderen. Als dat niet direct gebeurt, raakt hij teleurgesteld en boos. Het dichtstbijzijnde mikpunt om zijn woede op af te regeren is meestal de moeder. De stressreactie van het kind escaleert in een ‘vecht-of-vluchtreactie’ en de moeder is de dupe.

Proactieve strategieën


Hoewel deze voorbeelden raadselachtig lijken, is de rode draad de extreme reactie van kinderen met het fragiele X syndroom op een onverwachte of spannende gebeurtenis. De stress wordt veroorzaakt doordat ze worden overprikkeld. De mate van overprikkeldheid kan variëren per individu, afhankelijk van de situatie of van het niveau van het kind. De sleutel naar een betere gedragsbeheersing, voor kind en ouders, is om te leren om de mate van prikkeling te reguleren, voordat hij overgaat in stress.



Het is niet altijd mogelijk om onverwachte situaties te voorkomen, maar proactieve strategieën kunnen voor ouders een effectieve remedie zijn. Anticiperen op situaties die voor anderen leuk en opwindend zijn, maar moeilijk voor het kind met het fragiele X synsdroom, zal een gezin redden van gedragsuitbarstingen die het plezier voor iedereen bederven.

Sommige ouders denken dat het lang van tevoren informeren van het kind de stress van het wachten alleen maar erger maakt. De oplossing varieert, maar het is in ieder geval belangrijk om, waar mogelijk, het kind voor te bereiden op de naderende gebeurtenis met behulp van een agenda, kalender of door een verhaal over een vergelijkbare gebeurtenis te vertellen (een ‘social story’). Presenteer de remedie kalm en zakelijk en bewaar de opwinding voor de gebeurtenis zelf. Mocht er toch iets onverwachts gebeuren, dan moet er een soort nooduitrusting met afleiders en passende ontsnappingsstrategieën beschikbaar zijn, een weldoordachte ‘eerstehulp bij gedragsmeltdowns’.

Met begrip en een aantal geschikte strategieën kunnen moeilijke situaties succesvol gehanteerd worden en kan het hele gezin van leuke gebeurtenissen genieten!

vrijdag 16 december 2011

Pijn en onbegrip

Vandaag kwam de nieuwsbrief binnen van Vereniging Fragiele X Nederland. Op de achterkant staat altijd een verhaal van het leven van Daan.
Daan is een 17-jarige jongen met het fragiele x syndroom net als Zoë.
In deze 'aflevering' schrijft zijn vader over zijn ervaring met de te kleine schoenen van Daan. Daan gaf namelijk niet aan dat zijn tenen zeer deden en vader kwam er pas achter toen hij eens goed naar zijn voet keek. Zijn nagel was er half af en zijn teen was rood.

Ik herken heel veel in dit verhaal. Vooral de woorden :"Het wordt me kil om het hart als ik denk aan de situaties waar hij allemaal nog in terecht kan komen. Het leven is vol van blessures, ziektes en andere ellende. Daarmee door blijven lopen is niet echt een goed idee".

Ook Zoë kan/wil geen pijn aangeven. Je vraagt elke keer :"Waar doet het zeer? Voel je je niet zo lekker? Ben je erg verkouden?" Maar antwoord op elke vraag die je stelt blijft uit. Hoe moet dat als er echt wat aan de hand is? Het zou zo mooi zijn als ze dingen aan zou kunnen geven. Maar angst voor de concequentie (naar de dokter) en een hele hoge pijngrens overheerst.

Zo'n anderhalf jaar geleden was ik met Zoë en onze jongste op de camping in Limburg. Papa was thuis, maar we hadden een goeie vriendin bij ons. Het was heerlijk daar en er was niks aan de hand. Zoë had geen koorts niks! Op een ochtend toen we allemaal nog in bed lagen zei ze :"Ik heb buikpijn". Waarop ik reageerde dat ze dan maar even naar de wc moest. Voor ik het wist lag ze op de grond totaal apathisch, rollend met haar ogen en kwijlend. Wat ik ook deed, geen contact te krijgen.

De vriendin belde 112, ik had echt geen idee wat er aan de hand was. Heb haar op haar zij gelegd en mijzelf snel aangekleed terwijl de vriendin bij Zoë bleef zitten. Zoonlief keek toe vanaf het stapelbed en was (achteraf gezien) flink geschrokken.
Ook ik was erg geschrokken, ik had het idee dat ze door mijn vingers glipte.
Binnen 10 minuten was de ambulance er en gingen ze met haar aan de slag. Nu ben ik gelukkig erg nuchter en rustig in zulke situaties, dus ben ik naar buiten gegaan waar zoonlief en de vriendin was. Heel even kwamen er tranen, maar dit was van korte duur.
Wat heb je eraan om overspannen te worden in zo'n situatie. Niemand heeft daar iets aan en Zoë al helemaal niet.

Al met al duurde het zo'n 30 minuten eer ze weer een beetje bij kwam om vervolgens in een vaste slaap te vallen. De broeders probeerde uit te leggen dat dit op epilepsie leek. In mijn ervaring mag een epileptische aanval niet langer dan 5 minuten duren en dit duurde wel 6 keer zo lang! Ik begon mij zorgen te maken of ze niet slechter uit deze situatie kwam dan dat ze al was. Maar ze konden mij redelijk gerust stellen. Doordat ze door is blijven ademen is de kans op een hersenbeschadiging vrij klein. Gelukkig!

In het ziekenhuis werd ze wakker, maar ook gelijk ziek. Hoge koorts, spugen en ijlen. De dokters snapte er niks van tot ik zei dat ik vond dat haar urine soms wat rook. Dus zijn ze haar urine gaan testen. Ze bleek een urineweginfectie te hebben!!

Deze infectie is w.s. de trigger geweest van deze 'aanval'. Het kan blijkbaar iedereen overkomen, maar dit had wel te voorkomen geweest als ik eerder had geweten dat ze een blaasontsteking had! Maar ons meisje geeft zulke dingen niet aan. Het is een klein voorbeeldje van wat de gevolgen kunnen zijn van lang door blijven lopen met medische klachten terwijl het eigenlijk niet nodig hoeft te zijn.

Vertel Zoë maar eens dat ze het moet vertellen als er iets is of als er iets pijn doet.
We vertellen het vaak, maar het komt niet aan. Angst speelt hierin een grote rol, ook onbegrip van haar eigen lichaam speelt hierin een rol. De tijd zal uitwijzen of ze nog eens tot het besef komt dat een dokter er is om haar beter te maken!

woensdag 23 maart 2011

350 Miljoen.....

Nu ik de titel tik vraag ik mij WEER af hoe het in vredesnaam mogelijk is dat er zo ontzettend veel op passend onderwijs bezuinigd gaat worden. Waar is het besef dat dit een korte termijn gedachte/aanpak is. Ik denk dat iedereen die met passend onderwijs te maken heeft erover eens is dat er wel het een en ander zou kunnen veranderen of beter gezegd passend gemaakt moet worden, maar dit is met de botte bijl gaan hakken zonder te beseffen dat de boom misschien wel de verkeerde kant uit valt!

Hoe langer en meer je er over nadenkt, hoe meer dingen boven water komen drijven. Ons meisje heeft, met het onderwijs wat ze nu volgt, kans op een baan die bij haar past. Maar als dat onderwijs onder onze neus vandaan getrokken gaat worden zal het op langere termijn eerder een dagbestedingcentrum gaan worden dan een job.

Toen ik deze uitspraak: "Net razend interessant bezoek van 30 leerlingen (o.m. Asperger, autisme, ADHD) gehad. Zitten op voortgezet speciaal onderwijs.Intelligente vragen, interesse, betrokkenheid. Ook volgens de leerkracht hoort een deel van hen eigenlijk in het reguliere onderwijs." van Ton Alias las, krijg ik de kriebels!! Het is alleen maar horen wat je wilt horen in plaats van te kijken hoe deze kinderen zo ver gekomen zijn dat regulier onderwijs op dit moment misschien wel een van de mogelijkheden kan behoren.

Meneer Ton, beseft u wel dat deze leerlingen dusdanig passend onderwijs hebben gevolgd wat ze gemaakt heeft tot wie ze nu zijn? Zouden deze leerlingen ook voor regulier onderwijs in aanmerking komen zonder dat ze het speciaal basisonderwijs hebben gevolgd?
Ik durf hardop te zeggen (ondanks ik de achtergronden niet ken) dat ze dan niet de kennis en zelfstandigheid zouden hebben die ze nu hebben.

Onze meid zit erg goed op haar plaats, ze voelt zich veilig, vertrouwd en zie hierdoor haar ontwikkeling vooruit gaan! Zodra de bezuinigingen ervoor zorgen dat de klassen een stuk groter worden en dus een stuk onoverzichtelijker/rumoeriger worden zal deze veiligheid en vertrouwen wegvallen en dus zal haar ontwikkeling anders verlopen dan dat ze wel op haar plekje zit. Hoe meer ze zich ontwikkeld, hoe meer kans op een baan die bij haar past!

En wat nu als al deze kinderen ouder worden meneer Ton, denkt u niet dat er een grotere wao-pot nodig is om al deze (nu nog) kinderen te moeten onderhouden? Is een dagcentrum niet veel duurder dan dat deze kinderen in de toekomst zelf een centje kunnen verdienen?! Is regulier onderwijs met een rugzakje niet veel goedkoper dan speciaal onderwijs of erger nog een dagbestedingscentrum omdat er op speciaal onderwijs geen capaciteit meer is?

Ik begrijp er steeds minder van en ga mij steeds grotere zorgen maken om de toekomst van onze dochter!

maandag 21 maart 2011

Bezorgde en boze ouders

Nu een beetje duidelijk wordt wat de consequenties zijn van de bezuinigingen op passend onderwijs, zie je steeds meer ouders die opkomen voor hun kind. Ik heb het dan niet alleen over ouders met kinderen die minder begaafd zijn, maar ook over de ouders met hoogbegaafde kinderen zoals Dorien Kok.

Helaas hoor ik nog te weinig ouders van kinderen die het reguliere onderwijs volgen. Op de een of andere manier lijkt bij het gros niet het besef te zijn dat ook hun kinderen pas op de plaats moeten maken. Ik zou ze letterlijk wakker willen schudden, maar zo werkt het niet in de praktijk. Wel vertel ik tegen iedereen die het maar horen wil wat voor consequenties deze bezuinigingen ook voor HUN kind kan gaan betekenen. Ineens zie je ze dan denken, "he maar daar heb ik nog niet bij stil gestaan! Is dit wel de bedoeling?"
Laten we hopen dat het een beetje door gaat dringen, want als ik op het schoolplein bij mijn zoontje sta zie ik de veranderingen al letterlijk voor mij. Eigenlijk is het van de zotte dat mijn zoontje van 7 in groep 3 met 4 leerlingen in een klas zit en mijn meisje in een klas van 12 waar er w.s. 5 bij moeten komen!

Veel ouders bij mijn dochter op school hoor ik erover praten, nadenken, zorgen uitspreken en feitelijk weten ze niet goed wat ze er mee moeten of kunnen doen.
Daarom, voor alle ouders die zich sterk willen maken voor hun kind in het passend onderwijs is de site "Netwerk Ouderinitiatieven" opgericht! Het Netwerk Ouderinitiatieven wil alle binnen Nederland werkzame ouderinitiatieven op de kaart krijgen. Hier kun je informatie krijgen over welke initiatieven er zijn in ons land en geeft het wellicht ideeën om zelf een ouder initiatief te organiseren bij jou in de buurt of op school.

donderdag 17 maart 2011

Soms zijn woorden niet genoeg

Om de bezuinigingen in het passend onderwijs een gezicht te geven is best lastig, maar niet onmogelijk! Toen ik dit filmpje zag raakte mij dat zeer, ondanks ik er 'middenin' zit. Ineens is het tastbaar!


woensdag 16 maart 2011

Passend onderwijs #consequentie

De bezuinigingen in het passend onderwijs worden steeds concreter! Na een gesprek met de directeur van Zoë haar school, krijgt het steeds meer vorm wat de consequenties zijn op deze ZMLK-school. En deze school, is maar een van de vele, zoals ambulante begeleiders, die straks behoorlijk in de problemen komen. Ik zal eens een beeld proberen te schetsen wat dit voor Zoë haar school betekend.

Er zullen zo'n 7 leerkrachten (dat is zo'n 24% van het gehele personeelsbestand) moeten verdwijnen, dit houd in dat die groepen verdeeld moeten worden over de resterende groepen en dus gemiddeld 4 kinderen per groep erbij komen. Ook zullen er minder leerkrachten/begeleiders/klassenassistenten op de groep staan. Hierdoor wordt de werkdruk hoger, gevolg : meer ziekteverzuim!
Dat niet alleen, de klaslokalen zijn qua grootte niet ingesteld op zulke grote groepen en de gemeente gaat echt niet alle lokalen aanpassen. Door deze dingen zal de klas een heel stuk onrustiger worden qua geluiden, structuur en duidelijkheid wat voor veel kinderen in die klas niet te behappen is.

Ook zullen de autigroepen niet meer stand kunnen houden. Juist voor deze kinderen is rust zo belangrijk. Zonder rust en structuur zullen ze minder presteren en kan je er niet uithalen wat er in zit.

De ambulante begeleiders zullen verdwijnen, want ook hier wordt enorm in gesneden. De ambulante begeleiders zijn er om kinderen net even dat extra te geven waardoor ze op regulier onderwijs mee kunnen. Gevolg : de kinderen worden doorgestuurd naar speciaal onderwijs. HU?! Maar dat is toch veel duurder?! Ja dat is veel duurder, maar dat niet alleen, er zal ook een leerlingen stop komen op speciaal onderwijs waardoor kinderen thuis komen te zitten terwijl ze eigenlijk op school thuis horen!

Niet alleen raken mensen hun baan kwijt, maar ook raken wij (ouders en leerkrachten en een ieder die met deze zaken te maken heeft) kennis kwijt. Specifieke kennis die een normaal opgeleide leerkracht, met alle respect, niet bezit!
De ambulante begeleiders begeleiden niet alleen de kinderen op regulier onderwijs, maar vooral ook de leerkrachten die met het specifieke kind te maken heeft. Hoe gaan scholen deze kennis nu vergaren?

Vandaag stond in Trouw een duidelijk artikel ( klik hier om te lezen ) hoe het een beetje in elkaar steekt wat betreft de ambulante begeleiders. Ik zou zeggen lees het eens op je gemak, misschien dat dan duidelijk wordt dat ook de ouders/scholen met 'normale' kinderen geraakt worden door deze bezuinigingen in het passend onderwijs.

Wil je nog meer weten of vind je het erg interessant wat de ontwikkelingen zijn en hoe mensen zoals jij en ik er over denken, dan raad ik je deze site aan : WijZijnVerbijsterd.

zaterdag 12 maart 2011

Op de fiets

Wat kan het leven toch mooi zijn als de lente zich aandient. Hier in Oostkapelle blijft het een genot om met je gezicht in het zonnetje lekker een stukje te fietsen. Nu moet ik mij er vaak toe zetten om de fiets te pakken, maar er blijven altijd kinderen in huis die je er wel aan herinneren dat fietsen leuk is.

Vandaag was het een mooie, zonnige lentedag en dus tijd om de fiets weer uit het stof te halen. Niet mijn fiets, want die gebruik ik dagelijks om even naar de bakker te fietsen, maar Zoë d'r tandem. Het heeft lang geduurd voor we deze aangevraagd hebben bij de gemeente, omdat Zoë ook een mooie driewieler heeft. Voor korte stukjes fietsen een prima ding, maar als je met het hele gezin gaat fietsen en vooral met je broertje van 7 op zijn mountainbike, is het lastig bijhouden! En dus is er afgelopen najaar een familie tandem gekomen.

Zoë zit vol trots voorop terwijl ik of paps als tweede passagier achter haar zit. Ze kan niet sturen, maar wel mee trappen en als ze moe wordt kunnen haar trappers in zijn vrij gezet worden. Ik kan niet anders zeggen dan IDEAAL!!! Zo ideaal dat broertje lief toch ook graag een keer op de tandem wil.

De tandem zal dit voorjaar en deze zomer veel gebruikt gaan worden. En als ik er even geen erg in heb, dan herinnert Zoë mij er wel even aan!

 
Copyright 2009 Een Fraxmeisje. Powered by Blogger
Blogger Templates created by Deluxe Templates
Wordpress by Wpthemescreator
Blogger Showcase