Curaçao - Dolfijntherapie [3]

De therapie dag is aangebroken, vandaag zou ze dan eindelijk met haar dolfijn GeeGee gaan zwemmen. We lopen het See Aquarium terrein op met veel nieuwsgierigheid en spanning, positieve spanning. Nicole stond ons al op te wachten samen met een assistente. Na een kort praatje werd Zoë meegenomen naar binnen. Dit ging geheel zonder tegenstrubbelen wat mij reuze meeviel.

De therapie begint altijd binnen in het therapie centrum. Daar wordt net als 'gewone' therapie oefeningen gedaan met plaatjes, attributen en andere dingen. De assistent gaat achter Zoë zitten terwijl de therapeut de oefeningen met haar doet. Na een half uurtje komen ze naar buiten. Ze heeft dan een soort surfpakje aan met drijvers en lopen richting de doks. Dit zijn een soort drijvende vlotten die overdekt zijn als bescherming voor de zon. Elk kind krijgt een dolfijn met dolfijntrainer en dok toegewezen. Elke dag hetzelfde dok, dezelfde dolfijn met trainer. Lekker duidelijk!

Wij, als familie zijnde, mogen via een brug naar haar kijken. Ze ziet ons dan niet echt en wordt daardoor ook minder afgeleid. Het verliep allemaal heel geleidelijk. De eerste keer dat ze het water in ging was spannend. Je hoorde en zag duidelijk dat ze er zin in had maar het ook ontzettend eng vond. Ze klampte zich aan Nicole vast en GeeGee kwam naar haar toe gezwommen. Ze mocht haar aaien om even te wennen. Elke keer als Zoë een opdrachtje goed uitgevoerd had mocht ze GeeGee een opdrachtje geven.

Na het zwemmen werd ze gedouched door de assistent terwijl de therapeut een gesprekje met ons aanging hoe het gegaan was. De 1e dag was erg goed gegaan en de dagen die volgde gingen helemaal geweldig. Zoë werd steeds zekerder en vrijer in het water, daarnaast gingen we thuis verschil merken. Ze praatte iets meer, maakte langere zinnen en was rustig in haar bewegingen. Elke dag weer had ze zin om naar GeeGee te gaan.

Door alle gesprekken en deze intensieve therapie kreeg ik een band met Nicole. Met tranen in onze ogen namen we afscheid en beloofde we elkaar contact te houden. Wat een ervaring! De warme, mooie blauwe zee, het zwemmen met dolfijnen, de pret en plezier in Zoë d'r oogjes, de temperatuur en de gastvrije mensen. Ik mis het nog geregeld en Zoë ook. Nog niet zo heel lang geleden begon ze zelf over Curaçao : "Mam, koffer in pakken?" "Hoezo schat, waar ga je heen dan?" "Vliegtuig, Curaçao" "Wil je weer met GeeGee zwemmen?" Waarop ze heftig knikt, glim ogen krijgt en mij vragend aankijkt. "Nou mop, we gaan echt nog wel een keer, maar nu even niet". Er volgde een hele harde "YESSSSS", ik glimlachte en we gingen door waar we mee bezig waren.