zondag 2 januari 2011

Privacy wet

Wat zou het toch ontzettend handig zijn als je in het ziekenhuis komt, waar je bekend bent, er een pop-up schermpje tevoorschijn komt waar alle bijzonderheden op te zien zijn voor de persoon die op een bepaalde naam zoekt.
Waarom hoor ik je denken, nou dat zal ik eens uitleggen.

Mijn dochter (op dat moment 7 jaar) moet zich melden in het ziekenhuis voor een controle bij de chirurg die pennen in haar bovenbeen gezet heeft nadat ze deze gebroken had door van een schommel af te vallen. Ze had net een nieuwe bikini gekregen voor de zwemles op school en, zoals ze dat wel vaker doet, ze liet hem niet meer los. Dus ging de mooi gekleurde bikini mee naar het ziekenhuis.

We melden ons bij de balie :" Hallo, mijn dochter had een afspraak". De mevrouw achter de desk kijkt op en ziet de bikini. "Kijk", zegt mijn dochter, "mooi he?!" De vrouw kijkt haar aan en zegt nors :" Het is toch geen weer voor een bikini, het is veelste koud, dus die kan de kast wel weer in".

Wat teleurgesteld loopt ze achter mij aan als ik haar roep. We gaan zitten. Zoë wordt steeds nerveuzer naar mate de tijd verstrijkt. Ze is ontzettend bang voor alles wat met artsen en ziekenhuizen te maken heeft. De spanning wordt zichtbaar sterker als we al dik 20 minuten zitten te wachten. Ik loop naar de balie en op dat moment begint ze te huilen en te gillen dat ze naar huis wil. Ik vraag aan de mevrouw achter de balie of het nog lang gaat duren, omdat Zoë ernstig ongeduldig wordt. Het antwoord wat ik krijg is :"Nou mevrouw iedereen zit te wachten dus ook u moet wachten".
Ik tel tot 10 en begin weer eens het hele verhaal uit de doeken te doen :" Mijn dochtertje is verst. gehandicapt en autistisch, ze heeft doodsangsten voor alles wat met artsen en ziekenhuizen te maken heeft en als ik nog lang moet wachten maak ik liever een andere afspraak voordat ze de boel onder spuugt en het drama nog erger wordt.". Zoë is ondertussen op de grond gaan liggen.
De mevrouw kijkt mij ongeloofwaardig aan en ik zie haar denken. Gelukkig ging ze het even navragen. Ik ging weer zitten terwijl Zoë nog steeds flink huilde en gilde. Ze zette echt de boel op stelten. Ik ben het gewend en probeerde het gedrag te negeren. Hoe meer ik er op in ga, hoe erger het wordt.
Ik voel de ogen in mijn rug prikken en blikken van ongeloof zijn voelbaar. Je hoort ze bijna hardop denken :" Voed dat kind eens op zeg, zou je dat kind niet eens troosten, wat ben jij een harteloze moeder om dit gedrag te negeren".

Na 5 minuten werden we dan eindelijk binnen geroepen waarop een vrouw direct reageerde dat zij eerder was dan wij. De 'zuster' pakte het goed op en terwijl wij doorliepen suste zij de vrouw.

Op deze momenten zou het dus verdomd handig zijn als er een pop-up venstertje verscheen met de bijzonderheden van mijn dochter. Haar spanning, mijn frustratie en iedereen in de wachtkamer zat had dit bespaard kunnen blijven.
Helaas werkt het niet zo, omdat er zoiets als een 'privacy wet' bestaat. Al kom ik er na heel wat google niet echt achter wat deze dan precies inhoud als het om ziekenhuisbezoekjes gaat.

Iedereen wil korting bij de boodschappen en dus vragen ze een bonus kaart aan, ze sparen bij de BP, ze sparen airmiles, hebben een kluspas, maar wat ze dan vergeten is dat die dingen er juist aan bijdragen om het koopgedrag te bestuderen wat kan resulteren in een persoongerichte marketing! Elke website die je bezoekt en waar je je gegevens achterlaat, maakt een database aan van mailadressen en voor je het weet zit je mailbox vol met 'legale' spam of word de data verkocht aan een ander bedrijf! Wat nou privacy wet?!!

Het kan mij niet schelen of iemand weet wat ik of mijn dochtertje mankeer, als ik daardoor beter geholpen kan worden, GRAAG!!! Het zou heel veel strijd, stress en ergernis schelen, maar helaas behoort dat niet tot de mogelijkheden met de moderne techniek van vandaag.
Ik begrijp best dat ik niet voor kan terwijl er andere zitten te wachten. Maar als ik voor mijn dochter om 14.00 uur een afspraak heb, wil ik ook graag om 14.00 uur geholpen worden. Dat het spreekuur uitloopt kan altijd gebeuren, maar met een kind zoals de onze is dat knap lastig! Als dit nou een enkele keer voorkomt, maar helaas hebben wij een strippenkaart en komt het vaker voor dan mij lief is.

3 reacties:

Maris zei

Hoi Froukje, ik zag je blog voorbijkomen op Twitter. Misschien is het een idee om een autipas aan te vragen? Kijk hier eens: http://www.autipas.nl/

Die zou je bv meteen aan de dame achter de balie kunnen geven als je je meld bij de poli bijvoorbeeld :)

Gewoon een tip van een mede-mamma met een kind in het ass-spectrum.

Mama van Zoë zei

Dank je Maris,

Ik heb een autipas maar eigenlijk nooit bij stil gestaan om die daarvoor te gebruiken. Tnx!

Jax zei

Zoals jij (Froukje) weet ben ik al 15 jaar chronisch ziek. Aan mij is dit niet te zien met mijn 130 kilogrammetjes.
Mij wordt dan ook met enige regelmaat verteld dat ik "Hollands Glorie" ben. Tuurlijk!

Terugkomend op je verhaal....
Hoe vaak komt het bij mij wel niet voor dat ik om bijvoorbeeld 11.00 uur een afpsraak heb in het ziekenhuis. En als ik voor 12 uur aan de beurt ben, dan mag ik in mijn handen knijpen.

Een aantal jaar geleden trotseerde ik weer, wind, sneeuw en ijzel om op tijd op mijn afspraak te komen. Natuurlijk had ik af kunnen bellen, maar ik ben van het type "afspraak is afspraak". En uiteindelijk is het voor mijn eigen bestwil.

Hoe laat ik op de afspraak moest verschijnen weet ik niet meer, maar vanwege het weer kwam ik 10 minuten te laat. Ik zat op de snelweg vast achter een strooiwagen die 45 km reed en ik durfde er niet goed omheen, dus kwam ik te laat.

Tot mijn stomme verbazing kreeg ik te horen van de dame achter de balie dat ik een boete kreeg!
Jawel, een boete omdat ik te laat was!!!
Want schijnbaar is de tijd van mijn gastro-enteroloog enorm kostbaar. Alsof mijn tijd niet kostbaar is zeg, kom op nou!

Maar nee, ik "mocht" een boete betalen van.... € 15,-!!!!
Waarop ik mijn stem verhief en duidelijk verstaanbaar brulde dat ik dan met terugwerkende kracht alle kostbare tijd die ik heb moeten wachten in de wachtkamer PER DIRECT wilde incasseren!
De mevrouw achter de balie lachtte en zei: "Ach mevrouw, u bent toch afgekeurd. U heeft een hele dag niks te doen. Dus wat zeurt u nu dat u af en toe moet wachten?"

.............................

Naar aanleiding van deze conversatie heb ik diverse mensen uit de wachtkamer aangesproken en heb telefoonnummers gekregen en ben daarna meteen doorgelopen naar de centrale balie om te vragen hoe ik een klacht kon indienen.
Ik kreeg een adres en naar dat adres heb ik een (aangetekende) klachtenbrief gestuurd met daarin de naam van de mevrouw achter de balie en de telefoonnummers van de getuigen.

En met trots kan ik mededelen dat de "mevrouw achter de balie" inmiddels niet meer die functie bekleed.

Een klein beetje gerechtigheid, maar wat voelde ik me afgezeken! Omdat ik chronisch ziek ben en afgekeurd ben, ben ik dus een nobody.
Sorry, but you messed with the wrong bitch, lady!!!

Dus Frouk, wij lezers weten allemaal dat jij een fantastische moeder bent die op een geweldige manier om weet te gaan met de (moeilijke) handicap van je dochter.
Want die kleine troel kan geen betere mama hebben als jij. Geloof me maar!

Een reactie posten

 
Copyright 2009 Een Fraxmeisje. Powered by Blogger
Blogger Templates created by Deluxe Templates
Wordpress by Wpthemescreator
Blogger Showcase