Het Gesprek

Zoals de meeste stelletjes, die proberen om een kindje te krijgen, hadden ook wij ‘het’ gesprek : “Wat als....” Een abortus als zou blijken dat het kindje iets zou mankeren ging ons iets te ver, want waar leg je de grens dan? Ze kunnen namelijk bijna nooit met zekerheid zeggen in hoeverre het kindje aangedaan is. Een keuze hierin maken, zonder enige zekerheid, is erg lastig. De conclusie van dit gesprek was eigenlijk simpel, alles was welkom, met of zonder beperking.

Nu, 9 jaar na ‘het’ gesprek, denk ik er nog wel eens aan terug. Had ik die keuze ook gemaakt als ik had geweten wat ik nu wist? Nu weet ik wat ik heb en zou het zeker voor geen goud in willen leveren, maar wanneer je als leek te horen had gekregen dat je kindje verstandelijk niet gezond zou zijn, welke keus had je dan gemaakt?
Toen wist je niet wat je te wachten stond, welke zorgen en hoeveel energie het eigenlijk kost als een verstandelijk gehandicapt kindje deel uit maakt van jou gezin.
Ik denk dat ik er toen te licht over dacht. “Ach, ik heb mijn opleiding, ik heb gewerkt en dus ervaring met zulke mensen, dat kunnen we allemaal wel aan!” Het is moeilijk om je te verplaatsen in een situatie waarvan je denkt dat het een ver van je bedshow is.

Mensen oordelen en beoordelen snel een situatie waar ze later, spijtig genoeg, op terug moeten komen. Zo ook ik. Toen bleek dat ik draagster ben van het syndroom waar mijn dochter mee te kampen heeft, heb ik mij gelijk laten steriliseren. Eerlijk gezegd moet ik er niet aan denken om nog een kindje met dit syndroom op de wereld te zetten, hoe egoïstisch dit ook mag klinken. De situatie zoals ik mij in ‘het’ gesprek voorstelde, blijkt alles behalve overeen te komen.

Natuurlijk heeft de rugzak aan ervaring en opleiding ons veel geholpen, maar als je denkt aan een kindje met een verstandelijke beperking dan vergeet je de toekomst. Problemen waar je tegen aan kan lopen zoals zindelijkheid, uit huis plaatsing, gedragsproblemen, pubertijd, daar sta je helemaal niet bij stil!

Ik hou zielsveel van mijn meisje en ik ben blij haar te kennen zoals ze is. Ik zou haar voor geen goud willen missen en wie aan mijn meisje komt, komt aan mij! Terug kijken heeft geen zin, daar pest je alleen jezelf maar mee. Sommige dingen komen op je pad en daar heb je het mee te doen. Maak er het beste van, want alleen dan kun je zulke lasten dragen! Gelukkig ben ik sterk en heeft het onze gezinsband alleen maar versterkt. Zonder het te accepteren ben je nergens en kom je nergens. Of je het echt 100% zal accepteren weet ik niet, dat is ieder voor zich. Maar ik zit al op de 99,9% en daar ben ik blij om.